Tam bir yıl olmuş bugün. Buraya hiçbir şey yazmayalı tam bir yıl...

Baktım da en son 'Şehir' i paylaşmışım. Hala onu dinlediğime göre hayatımda fazla bir değişiklik olmadığı açık. Ne ileri ne geri. Hatta daha çok geri...

Son sınıfa geçtim ben. Daha geçenlerde 'ben o okula gitmem!' diye ağlıyordum. Puan kırılacağını falan önemsemeden 'tekrar hazırlanırım, daha çok puan alırım; oraya gitmem!' diyordum. Ne çok zaman geçti üstünden. Neler geçti, kimler geçti, kimler kaldı... Keşke o zamanki gibi cesur kalabilseymişim. Söylediğimi yapamamış olsam da dile getirmişim. Şimdi dillendirmeye bile cesaretim yok.

Şimdi o zamankinden daha çok şey biliyorum, daha tecrübeliyim, insanları daha iyi tanıyorum. Daha büyüğüm ben. Daha büyük... Ama daha korkak, daha kabullenmiş.
İstediği şeyler için ağlamaya bile lüzum görmeyen, başkalarını ağlatmamak için kendi ağlayan, ama kalbine söz geçiremeyen biri olup çıktım.
Çok şey geçiyor aklımdan. Yapacağım veya yapamayacağım çok şey. Ama öyle arada kaldım ki beni bağlayan biri yüzünden. Nereye gitsem ardımdan gelecek gibi... Hiç gitmeyecek gibi...

Hayatta kaldığım bu kadar az zamana öylesine çok duygu yükledim, öylesine hızlı geçti ki düşünceler zihnimden; kendimi yaşlanmış hissediyorum.


Yoruldum.